Κατηγορία: ΚΕΙΜΕΝΑ – ΑΡΘΡΑ

του Σταύρου Γκουγκουσκίδη

 Φαίνεται πως σήμερα, περισσότερο από άλλες περιόδους, το θέμα της ΚΡΙΣΗΣ απασχολεί τους ανθρώπους. Κρίσεις φαίνεται να συμβαίνουν στις μέρες μας σε όλο τον κόσμο, σε διάφορους τομείς της κοινωνικής μας ζωής. Κρίσεις συμβαίνουν στην οικονομία, στην κοινωνία, στους θεσμούς, στην καθημερινότητά μας, στην αίσθηση της ασφάλειας του πολίτη, στη διατροφή, στον αθλητισμό, στον έρωτα, στις σχέσεις, στο γάμο, στην οικογένεια. Πολλοί μιλούν και για την κρίση του σύγχρονου ανθρώπου που πελαγωμένος στην ανασφάλεια της σημερινής εποχής αδυνατεί να σταθεί σταθερά και αξιόπιστα κάπου.

Διαβάστε τη συνέχεια…

του Σταύρου Γκουγκουσκίδη

Συχνά ακούω να λένε οι γονείς ότι όλα τα κάνουμε πλέον για τα παιδιά. Δεν δίνουμε καμία σημασία στον εαυτό μας διότι μας ενδιαφέρουν πρωτίστως τα παιδιά μας και μετά ο εαυτός μας.  Και εγώ τους ρωτώ: και ο σύντροφός σας σε ποια θέση του ενδιαφέροντός σας είναι; Στην καλύτερη περίπτωση τρίτος…αν μάλιστα υπάρχουν περισσότερα από ένα παιδιά…τον τοποθετούν στην γαλαρία! Και η επόμενη ερώτησή μου είναι: και η σχέση σας με τον σύντροφό σας; Αυτή σε ποια θέση είναι; – Μάλλον έξω από το λεωφορείο! Την αφήσαμε στην αφετηρία του ταξιδιού! Αυτά είναι πολυτέλειες. ..

Διαβάστε τη συνέχεια…

του Σταύρου Γκουγκουσκίδη

1.  «Στο μέρος όπου μένω, υπάρχει ένας λοφίσκος. Βουνό των αλόγων τον λέει ο κόσμος εδώ, μόλο που χρόνια τώρα άλογα δε βόσκουν πια εκεί. Ένας μοναχικός χορταριασμένος δρόμος οδηγεί ως επάνω. Σπάνια ξεστρατίζει άνθρωπος ίσαμε εδώ. Απ’ το ψήλωμα βλέπει κανείς ως πέρα μακριά την πεδιάδα. Τη διατρέχει ένα δίκτυο από δρόμους και δρομάκια και πάνω τους, σαν τα μυρμήγκια, κινούνται άνθρωποι μέσα στα αυτοκίνητά τους, πάνω σε ποδήλατα ή πεζοί. Βιαστικοί τρέχουν απ’ τα γύρω χωριά στην πόλη και πάλι πίσω στα χωριά. Μέσα από δρόμους κι ατραπούς διασχίζουν χωράφια και δάση. Μείνετε λίγο μαζί μου εδώ πάνω. Γιατί είναι φορές που καταφέρνω εδώ σε τούτη τη θέση να σταματήσω το χρόνο.

Διαβάστε τη συνέχεια…

του Σταύρου Γκουγκουσκίδη

Πολύς λόγος για την κατάθλιψη τελευταία. Πολύς λόγος και πλούσια εμπειρία. Σε λίγο καιρό θα γίνουμε η πιο έμπειρη χώρα στην Ευρώπη – αν δεν έχουμε ήδη γίνει. Δημιουργήθηκε και νέος όρος για το φαινόμενο: Εθνική Κατάθλιψη. Για να μας περιλαμβάνει όλους.

Η κατάθλιψη δεν είναι ιδιότητα. Δεν είναι μία αντικειμενική πραγματικότητα.  Δεν έχει μόνιμα και σταθερά στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο ή πολλούς. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν άνθρωποι καταθλιπτικοί και μη. Υπάρχουν καταθλιπτικά επεισόδια που βιώνουν συγκεκριμένοι άνθρωποι, σε συγκεκριμένο πλαίσιο και με συγκεκριμένη χρονική διάρκεια.

Η κατάθλιψη είναι ένα προσωπικό βίωμα. Μία καθολική υποκειμενική εμπειρία  δυσκολίας στην κίνηση, έλλειψης ενέργειας, έλλειψης  ορμής, απουσίας ευχαρίστησης, εσωτερικής βύθισης και εγκλωβισμού, αδιεξόδου και έντονου ψυχικού πόνου. Περιγράφεται λιτά, αλλά καθαρά με την φράση: «Θέλω, αλλά δεν μπορώ».

Διαβάστε τη συνέχεια…

του Σταύρου Γκουγκουσκίδη

Ένα μικρό κορίτσι ξεκίνησε την …επανάστασή του μέσα στην οικογένεια. Μία μέρα, όπως όλες τις άλλες, άρχισε να κλαίει και να οδύρεται. «Δεν θέλω το σχολείο. Δεν θέλω να πάω στο σχολείο. Εκεί τα παιδιά δεν με παίζουν! Δεν μου αρέσει!». Οι γονείς πέφτουν επάνω του με τις συνήθεις τακτικές τους. «Εσύ μπορείς! Θα τα καταφέρεις! Πάντα τα καταφέρνεις! Θα το ξεπεράσεις και αυτό!»

Καλές και άγιες οι προθέσεις των γονιών. Καλοί γονείς. Αγαπάνε τα παιδιά τους. Θέλουν το καλό τους και προσπαθούν με κάθε τρόπο.  Όμως, εδώ η κατάσταση φαίνεται να τους ξεπερνά.

Διαβάστε τη συνέχεια…